jinja, verblijfplaats en babieshome
Door: Rachelle
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
04 Februari 2014 | Oeganda, Jinja
Ik heb mijn eerste week in jinja er op zitten. Wat een hoop indrukken heb ik al opgedaan! Ik was vrijdag al zo moe van alles dat ik om 21.00 in slaap gevallen ben. Inmiddels heb ik mijn draai redelijk gevonden en ben ik gewend aan mijn leventje hier. Wat heel erg fijn is, is dat er een aantal plekken zijn in jinja waar ze gratis wifi hebben, waardoor ik veel makkelijker contact kan hebben met nederland dan ik verwacht had! Ik zit nu bijvoorbeeld even te lunchen in een restaurantje dat flavours heet en waar ze nederlands brood verkopen! Hoe luxe is dat?!
Maar ik zal eens over de loop van afgelopen week vertellen. Ik ben maandagochtend door een driver van kampala naar jinja gebracht, wat ongeveer 3 uur in beslag nam. Dit kwam deels doordat de plaatselijke koning een tocht langs die weg maakte en het dus overal bizar druk was. Heel grappig om te zien, het was net een parade ofzo. Overal juichende en schreeuwende mensen langs de weg en de auto' van de koning werden gevolgd door een hele stoet toeterende brommers en motors met juichende mensen erop. Bijzondere ervaring haha! Eenmaal aangekomen in jinja zijn we meteen naar babieshome gereden, waar ik een korte rondleiding heb gehad. Daarna ben ik naar mijn verblijfplaats gebracht en heb ik de rest van de middag gebruiken om te settelen. Een van de locals heeft mij toen meegenomen naar de grote en de kleine markt, om te laten zien waar ik mijn fruit en groente kan kopen. Gelukkig zijn de markten hier een stuk minder chaotisch en veel veiliger dan in kampala. Ik deel het huis met 4 anderen. Twee daarvan zijn nederlandse meiden die soms ook bij babieshome werken. Daarnaast zit er nog een meisje uit belgie die in het kinderziekenhuis werkt en een dame van in de zestig uit praag die locale vrouwen helpt om hun eigen bedrijfjes op te starten. Ik ben super blij met al mijn huisgenoten en ik voel me er helemaal thuis. Onhandig als ik ben, had ik het natuurlijk na een paar dagen al weer voor elkaar om iets stuk te maken... maria en ik (dame uit praag) wilden een salontafel verzetten en hebben toen de glasplaat eruit laten vallen, oeps! We zijn nog steeds aan het uitzoeken hoe we dat het beste op kunnen lossen, want dat gaat allemaal op zn eigen tempo hier natuurlijk.
Verder bevalt jinja me goed. Er hangt een gezellige sfeer, je kan overdag veilig alleen over straat en met de boda (motortaxi) en er zijn veel supermarkten en leuke eettentjes om naartoe te gaan. Ook zijn er in de buurt een paar plekken waar je in het weekend naartoe kan gaan om te zwemmen en relaxen.
Wat babieshome zelf betreft heb ik nog wat moeite om mn draai te vinden. Dit heeft meerdere redenen. Ten eerste is het groter en zijn er veel meer medewerkers dan ik dacht, wat het de eerste dagen nogal onoverzichtelijk maakte. Ik krijg ook weinig tot geen begeleiding dus alles moet op eigen initiatief. Aangezien ik vorige week in het begin de enige vrijwilliger daar was, liep ik er dus wat verloren bij voor mijn gevoel. Donderdag en vrijdag ging een van mijn huisgenoten gelukkig ook mee dus toen ging het al beter. En daarnaast loop ik tegen veel culturele verschillen aan, die er voor zorgen dat ik soms echt met verbazing sta te kijken hoe dingen hier aangepakt worden. Je kan natuurlijk niet binnen komen lopen als westers meisje en eens even komen vertellen hoe het allemaal moet, dus ik moet echt een balans zien te vinden tussen de dingen waarvan ik accepteer dat ze die gewoon anders doen en welke dingen ik echt niet vind kunnen. Wat materialen, voeding, meubels e.d. betreft komen de kinderen niks te kort, maar ik zie wel dat ze desondanks veel aandacht en opvoeding missen. Dat is dus ook overduidelijk waarom de vrijwilligers zo hard nodig zijn.
ik ben inmiddels wel al helemaal verliefd op het groepje 'bulungi' kinderen, wat de naam is voor de gehandicapte kinderen. Daar heb ik het meeste van mijn tijd mee doorgebracht. Afgelopen vrijdag ben ik samen met andere vrijwilligers gaan zwemmen met die kinderen en dat was echt zo bijzonder. Daar kreeg ik echt enorm veel voldoening en positieve energie van. Ze waren zo aan het genieten. Er waren ook twee kindjes die eigenlijk eerst niet wilde of durfde, maar ook die hebben we het zwembad in gekregen en ze vonden het fantastisch! Het zwemmen blijf ik dus zeker elke vrijdag doen.
Afgelopen weekend zijn er nieuwe vrijwilligers bijgekomen uit nederland en denemarken, dus vanaf nu kunnen we gaan samenwerken bij babieshome, wat ik erg fijn vind omdat ik denk dat we samen meer gedaan krijgen. De meeste van de vaste medewerkers zijn namelijk nogal star en niet erg behulpzaam helaas. Er zijn ook wel een aantal hele leuke mensen bij gelukkig, dus daar richt ik me dan maar gewoon op met vragen en opmerkingen.
Het grappige is dat ik nog geen week geleden de nieuweling was die niks wist en een week later ben ik al de ervaren vrijwilliger die de vragen van de andere vrijwilligers beantwoordt en hen rondleidt en helpt! Zo snel kan dat dus gaan haha! Geeft wel echt een goed gevoel dat ik me al zo op mijn gemak voel in het algemeen, had gedacht dat dat me meer tijd zou kosten. Al moet ik wel zeggen dat dat ook voor een groot deel aan mijn fijne huisgenoten ligt! Ik heb het echt getroffen met hen en met het huis waar ik in zit, wat blijkbaar het beste vrijwilligershuis is. Wij zijn bijvoorbeeld de enige met warm water en een dame die de was voor ons doet.
Veel mensen zijn vast ook nieuwsgierig of ik al weet wat ik met het geld ga doen dat ik van zoveel mensen heb gekregen! Waarschijnlijk ga ik het meeste daarvan buiten babieshome inzetten, aangezien ze daar goed voorzien zijn. Ik ga deze week echter mee met mij nieuwe huisgenoten naar een nieuw project waar ze nog heel veel nodig hebben. Zodra ik weet waar ik het geld of een deel ervan voor ga gebruiken, laat ik dat uiteraard weten!
En daar ga ik het even bij laten voor nu, want ik moet hoognodig blijven terug naar de kindjes!
Maar ik zal eens over de loop van afgelopen week vertellen. Ik ben maandagochtend door een driver van kampala naar jinja gebracht, wat ongeveer 3 uur in beslag nam. Dit kwam deels doordat de plaatselijke koning een tocht langs die weg maakte en het dus overal bizar druk was. Heel grappig om te zien, het was net een parade ofzo. Overal juichende en schreeuwende mensen langs de weg en de auto' van de koning werden gevolgd door een hele stoet toeterende brommers en motors met juichende mensen erop. Bijzondere ervaring haha! Eenmaal aangekomen in jinja zijn we meteen naar babieshome gereden, waar ik een korte rondleiding heb gehad. Daarna ben ik naar mijn verblijfplaats gebracht en heb ik de rest van de middag gebruiken om te settelen. Een van de locals heeft mij toen meegenomen naar de grote en de kleine markt, om te laten zien waar ik mijn fruit en groente kan kopen. Gelukkig zijn de markten hier een stuk minder chaotisch en veel veiliger dan in kampala. Ik deel het huis met 4 anderen. Twee daarvan zijn nederlandse meiden die soms ook bij babieshome werken. Daarnaast zit er nog een meisje uit belgie die in het kinderziekenhuis werkt en een dame van in de zestig uit praag die locale vrouwen helpt om hun eigen bedrijfjes op te starten. Ik ben super blij met al mijn huisgenoten en ik voel me er helemaal thuis. Onhandig als ik ben, had ik het natuurlijk na een paar dagen al weer voor elkaar om iets stuk te maken... maria en ik (dame uit praag) wilden een salontafel verzetten en hebben toen de glasplaat eruit laten vallen, oeps! We zijn nog steeds aan het uitzoeken hoe we dat het beste op kunnen lossen, want dat gaat allemaal op zn eigen tempo hier natuurlijk.
Verder bevalt jinja me goed. Er hangt een gezellige sfeer, je kan overdag veilig alleen over straat en met de boda (motortaxi) en er zijn veel supermarkten en leuke eettentjes om naartoe te gaan. Ook zijn er in de buurt een paar plekken waar je in het weekend naartoe kan gaan om te zwemmen en relaxen.
Wat babieshome zelf betreft heb ik nog wat moeite om mn draai te vinden. Dit heeft meerdere redenen. Ten eerste is het groter en zijn er veel meer medewerkers dan ik dacht, wat het de eerste dagen nogal onoverzichtelijk maakte. Ik krijg ook weinig tot geen begeleiding dus alles moet op eigen initiatief. Aangezien ik vorige week in het begin de enige vrijwilliger daar was, liep ik er dus wat verloren bij voor mijn gevoel. Donderdag en vrijdag ging een van mijn huisgenoten gelukkig ook mee dus toen ging het al beter. En daarnaast loop ik tegen veel culturele verschillen aan, die er voor zorgen dat ik soms echt met verbazing sta te kijken hoe dingen hier aangepakt worden. Je kan natuurlijk niet binnen komen lopen als westers meisje en eens even komen vertellen hoe het allemaal moet, dus ik moet echt een balans zien te vinden tussen de dingen waarvan ik accepteer dat ze die gewoon anders doen en welke dingen ik echt niet vind kunnen. Wat materialen, voeding, meubels e.d. betreft komen de kinderen niks te kort, maar ik zie wel dat ze desondanks veel aandacht en opvoeding missen. Dat is dus ook overduidelijk waarom de vrijwilligers zo hard nodig zijn.
ik ben inmiddels wel al helemaal verliefd op het groepje 'bulungi' kinderen, wat de naam is voor de gehandicapte kinderen. Daar heb ik het meeste van mijn tijd mee doorgebracht. Afgelopen vrijdag ben ik samen met andere vrijwilligers gaan zwemmen met die kinderen en dat was echt zo bijzonder. Daar kreeg ik echt enorm veel voldoening en positieve energie van. Ze waren zo aan het genieten. Er waren ook twee kindjes die eigenlijk eerst niet wilde of durfde, maar ook die hebben we het zwembad in gekregen en ze vonden het fantastisch! Het zwemmen blijf ik dus zeker elke vrijdag doen.
Afgelopen weekend zijn er nieuwe vrijwilligers bijgekomen uit nederland en denemarken, dus vanaf nu kunnen we gaan samenwerken bij babieshome, wat ik erg fijn vind omdat ik denk dat we samen meer gedaan krijgen. De meeste van de vaste medewerkers zijn namelijk nogal star en niet erg behulpzaam helaas. Er zijn ook wel een aantal hele leuke mensen bij gelukkig, dus daar richt ik me dan maar gewoon op met vragen en opmerkingen.
Het grappige is dat ik nog geen week geleden de nieuweling was die niks wist en een week later ben ik al de ervaren vrijwilliger die de vragen van de andere vrijwilligers beantwoordt en hen rondleidt en helpt! Zo snel kan dat dus gaan haha! Geeft wel echt een goed gevoel dat ik me al zo op mijn gemak voel in het algemeen, had gedacht dat dat me meer tijd zou kosten. Al moet ik wel zeggen dat dat ook voor een groot deel aan mijn fijne huisgenoten ligt! Ik heb het echt getroffen met hen en met het huis waar ik in zit, wat blijkbaar het beste vrijwilligershuis is. Wij zijn bijvoorbeeld de enige met warm water en een dame die de was voor ons doet.
Veel mensen zijn vast ook nieuwsgierig of ik al weet wat ik met het geld ga doen dat ik van zoveel mensen heb gekregen! Waarschijnlijk ga ik het meeste daarvan buiten babieshome inzetten, aangezien ze daar goed voorzien zijn. Ik ga deze week echter mee met mij nieuwe huisgenoten naar een nieuw project waar ze nog heel veel nodig hebben. Zodra ik weet waar ik het geld of een deel ervan voor ga gebruiken, laat ik dat uiteraard weten!
En daar ga ik het even bij laten voor nu, want ik moet hoognodig blijven terug naar de kindjes!
-
04 Februari 2014 - 13:14
Nick:
Hoi hoi schat,
Wat top om te horen dat je je draai goed gevonden hebt daar. En dat je zoveel initiatief toont om eruit te halen wat je wil!
Zet hem op daar!!!
xxxxx Nick -
04 Februari 2014 - 13:40
Ankie:
Ha lieve Rachelle,
Wat heb je al een hoop meegemaakt en wat gaat het goed met je.
Top dat je fijne huisgenoten hebt waar je veel mee kan delen en je je goed bij voelt.
Prachtige foto's tot nu toe gezien en heel vertederend met al 'je kindjes'.
Veel succes en sterkte met het mooie werk daar en geniet ervan....!!
Dikke knuffel uit Best. -
04 Februari 2014 - 17:17
Heleen:
Hoi meissie,
Wat een heerlijk verslag om te lezen. We zijn heel trots dat je dit doet en er alleen zo ingedoken bent en initiatief neemt, super knap. Oeganda is een totaal andere wereld dat weten wij als geen ander, en je past je zo goed aan. Ga op je gevoel af bij het besteden van de sponsorgelden, dan komt het zeker goed.
Zondag zien we elkaar weer.... :)xxxx mam -
05 Februari 2014 - 07:54
Suus:
Fijn om te lezen dat je op je plek zit en je thuis voelt!
En leuk om te lezen dat je daar net zo'n aanpakker bent als hier :D
N-Joy!
Xx -
05 Februari 2014 - 10:24
Carola:
Hi Rachelle, geweldig om te lezen hoe snel je je draai vindt en wat je nu al kunt betekenen voor de kinderen! Super, wat moet dat een voldoening geven..... Hartelijke groet, Carola -
05 Februari 2014 - 13:26
Charly:
Hey zusje!
Klinkt goed zeg :)
Krijg zo al een beter beeld van hoe je er daar
Bij zit! Geniet ervan daar en doe je eigen ding!
Niet op je kop laten zitten door de medewerkers daar :)
Liefs -
05 Februari 2014 - 22:13
Claudia Weterings :
Hoi Rachelle,
Goed dat je het zo leuk hebt daar. En lekker weer, dat was wel even wennen hier!
Die vaste medewerkers, zijn dat Oegandezen of ook 'buitenlanders'?
Groetjes Claudia -
07 Februari 2014 - 20:20
Marijke:
Hee Rachelle,
Vanuit het koude Canada hier klinkt je verhaal als een totaal andere dimensie, maar het ziet er allemaal fantastisch uit! Uit al die superlatieven in je verhalen haal ik dat jij het voorlopig nog prima gaat volhouden daar ;) Tot over een paar maandjes,
x -
08 Februari 2014 - 13:57
Ellen:
Super leuk om je ervaringen te horen! Fijn dat je leuke huisgenoten hebt waarmee je je ervaringen kunt delen. Maakt het vast een stukje makkelijker. Mooie foto's! Krijg zin om naar je toe te komen.....
groetjes Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
